Нэргүй баллад

Асар тэнгэрт шадар асга хадны шилд 

Аглаг уулсын цавчим босоо энгэрт, 
Чилгэр гоо эгц шулуун цэл залуу шинэсүүд 
Чин үнэнчээр биесээ түшин шивээлэн ургана... 
Сүр жавхлангаа гайхуулан гунхалзах тэдний
Сүрлэг гоо үзэмж хорвоогийн найрлыг аялана..
Намар арвантаа буцаж, хавар арвантаа ирэхэд
Наранд тэмүүлэн суналзах тэднээс хэдхэн нь үлдэнэ...
Цаазын ял мэт хөрөө сүхэнд хяргагдан унасан нь үгүй
Цагийн жамд сөхрөн өмхөрч унасан ч үгүй...
Өөдөө цойлон чадсан цөөн хэдийнхээ сүүдэрт
Өсөх залуухан насандаа олонхи нь гундан хатжээ...
Тэмүүлэн ургах тэднийхээ тэлэх зайг нь суллаад
Тэнхээ алдран унахдаа тэмдэг мөр ч үлдээсэнгүй...
Хавар зуунтаа ирж, намар зуунтаа буцахад
Ханагар том хэдхэн модод салхинд исгэрсээр
"Тэртээ нэгэн цагт бид чилгэр гоо, цэл залуухан
Тийм л олуулаа, тийм л сайхан байлаа" хэмээн бахдан дуулна...
.

#