#

Tuesday, June 11, 2013

4 жилийн өмнөх зүүд дахин намайг эргэв, гэхдээ мухардал, цөхрөлөөр дүүрэн.

Одоогоос бараг 4 жил гаруйн өмнөх зүүдээ бараг л тэр хэвээр нь дахиж зүүдэллээ. Гэхдээ өмнө зүүдэндээ би их тайван, болж буй бүхнийг харж, ажигласан байдалтай байсан бол энэ удаад дотроо гарцаагүй болсон цөхрөл, мухардлыг мэдэрч байх юм. Шинээр нэмэх юм мэр сэр байна. гэхдээ дараа болое.

Тэр зүүд маань энэ... 2009 оны 4 сарын эхээр зүүдэлж байсан юм байна.

Шидтэний чулуу
Хязгааргүй шуналтай атлаа хязгааргүй эрх мэдэлтэй хүмүүний өмнө хаашаа ч зугтах аргагүйгээр зогсох ямар хэцүү юм бэ. Эрх мэдэлдээ бүрэн итгэж, ханасан харц нь намайг хайлуулчих шахна. Миний хувьд асуудал ямар хэцүү, гарцгүй байх нь хамаагүй, гагцхүү тэр хүний хүсэлд нийцэж байх учиртайг олон юм ярилтгүйгээр тэр харцнаас нь мэдэрч байх юм.

Тэр надад “Чи чад, харин юу хийхээ өөрөө мэд...” гэв. Гүйцээгээгүй үг нь ч ойлгомжтой. Би эргэж харлаа. Ард асар том морин тойруулга байна. Түүнийг тойрон өнөөх эрх мэдэлтний, эзэн захирагчийн харьяатууд бөөгнөрөн шавааралджээ. Тэд бол манкуртууд, эрх мэдэлтний хүсэл зоригт нь үйлчилж, түүнээсээ аз жаргалаа олж авдаг хүмүүс. Өөрөөр ч байж чадахгүй биз, тийм найдлага даанч хомс санагдана. Эзэн захирагчийн хязгааргүй шуналынх нь хэрэгцээ болдог тэр хөөрхий хүмүүс баясан цэнгэхээ ч гэсэн зөвхөн эзэн захирагчийнхаа ивээлээс л хүртдэг аж. Ээлжит нэгэн шуо, нэгэн золиос нь би болжээ гэдгээ ойлгож байгаа маань надад эмгэнэлтэй. Хэрвээ үүнийг мэдэхгүй, мэдрэхгүй тэнэг мунхаг байсан бол надад их амархан, хөнгөн байхсан, тэдэнтэй маасагнаад л, маазраад л, эзнээ баясгаад, “Сэцэн мэргэн удирдагч мандтугай, мөнх насалтугай” гэж хашгиччихаад л сэтгэл ханаж, амьдралынхаа утга учрыг олж хараад явж байхгүй юу.

Захирагч тэднийгээ баясгахаар энэ удаа намайг сонгожээ. Харин яагаад заавал би гэж... тохиолдол байв уу, хувь заяа юу. Тохиолдол бол хохь нь, хувь заяа байсан ч ялгаагүй.

Ямар шид үзүүлж тэр цугласан олныг цэнгүүлэхээ, эзэн захирагчийн хязгааргүй шуналынх нь нэг эд эсийг баясгахаа мэдэхгүй ч би нэг л шийдмэг хөдөллөө. Дотроо өөрийгөө шоолон инээмээр байв. Тэгээд би халтар мориныхоо далан дээр пад хийтэл алгадаад тэргэний арал дээр үсрэн гарлаа. Тэргэн дээр дунд зэргийн модон торхонд хар чулуунууд дүүргэжээ. Чухам хэзээ гэдгээ би санахгүй байна. Ихээ олон он жилийн өмнө урт далбагар навчсынх нь завсраар нар солонгорсон ойд өнө мөнхөд аялгуу эгшиг хайрлан мэлтрэн урсах бяцхан шулганаа горхины хөлд энэ хар чулуудаар тоглож сууснаа санаж байх юм. Харин яаж яваад тэдгээр чулуудыг энэ бурангуй ёс ноёрхсон газарт аваад ирсэн юм болдоо. Чулуу байрнаасаа нэг хөдөлбөл гурван жил зовдог юм гэнэ лээ. Ойн тэр бяцхан горхины аялгуу нэгэн хөгөөр дутаа даа гэсэн харамсал тэдгээр чулуудыг таниад төрж байх юм.

Тэгээд би мориныхоо жолоог дугтраад толгойгоо золбоолог өргөн, сэнгэнэтэл исгэчлээ. Морь маань цовоолгоор толгойгоо дохин, дэжигнэтэл хатируулсаар морин тойруулга руу орж явчихлаа. “Агуу их шидтэн өнөөдөр та бүхэнд агуу их ид шидээсээ үзүүлэх гэж байна. Манай их энэрэнгүй, өгөөмөр эзэн захирагч та бүхэнд энэ агуу их ид шидийг үзүүлэхийг хүссэн юм шүү” хэмээн зарлагч чанга дуугаар зарлан тунхаглахад ард түмэн түрхэрэлдэн шуугилдлаа. За ингээд агуу их идтэн гэдгээ сонссон би анх удаагаа, бас сүүлчийн ч удаа байж магад олны өмнө ид шидээсээ үзүүлэхээр хөгшин халтар морины хамт гарч ирлээ дээ. Халтар моринд маань хөллөсөн тэрэг хөнгөн, яг л эртний кидүүдийнх шиг хоёр дугуйтай, нэг хүний зогсоолтой, харин миний өмнө өнөөх тунгалаг горхины хар чулуугаар дүүргэсэн модон торхтой. Харин миний хувьд шидтэн гэдгээ дөнгөж сая л сонсож байгаа хүн чинь, инээдтэй биз дээ, ямар ид шид үзүүлж, тэр их эзнийхээ хишгийг горилсон олон амьтныг хэрхэн баясган бахархуулахаа яаж мэдэх билээ. Дэмий л гараа алдалчилхаад, агуу их шидтэн биш, нөгөө хаан шалдан байна гэдгийг үлгэрт гардаг шиг агуу их залилагч шиг амьтан морин тойруулгыг тойрсоор байв. Толгойд юу ч орж ирдэггүй шүү. Хүмүүс эхний хэдэн тойрог дээр баярлалдан, уухай хашгирч шуугилдаж байснаа сүүлрүүгээ дуу хоолойнх нь өнгө нэг л биш болоод явчихлаа шүү. Аргагүй шүү дээ, амаа ангайчихсан амьтан морин тойруулгыг арван хэд тойрохдоо гараа алдлах, нэг хуурамчхан инээхээс өөр юу ч үзүүлж харуулахгүй байхад... Хүмүүс бухимдаж, ууртай хилэнтэй дуу сонсогдоод, энд тэндээс хараал урсаад эхэлвээ. За ингээд өнөөх хүслээр биш хүчээр болсон хөөрхий “Царцаа Намжил” –ийн түүх өнгөрч буй бололтой. Эзэн захирагчийн итгэл даагаагүй бол энэ ертөнцөд хөдөлгөх тоосны нь тоо дуусч байгаа гэсэн үг. Түүний шаардангүй, захирангүй хүсэл дүүрэн өнөөх харц харагдах шиг..., гэвч ядаж байхад яр гэгчээр яагаад ч юм дотроос айдас гэхээсээ илүү нэг л хоржоонтой инээд юу юугүй дэлбэрчих гээд байх юм.

Гэнэтхэн дэргэтэл хатируулж явсан муу халтар морь маань морин тойруулгын сул хөрсөнд бүдчээд харуулчихлаа. Би өнөөх чулуутай торхон дээгүүрээ даваад мориныхоо хойт хоёр хөлрүү хийсчихэв. Миний араас торх бөмбөрөн орж ирээд, чулуунууд харжигнан цацарсанд халтар морь маань туйлаад пижигнэчихлээ. Морь маань нэг талдаа өрөөсөн арал нь хугарчихсан тэргээ бөөрөөр нь чирээд, нөгөө талдаа сүүл, хөмөлдрөгө хоёроос нь зуурчихсан намайг чирээд морин тойруулга дундуур ёстой нэг дураараа туйлж, тоос манангаар дүүргэж орхив. Үзэгч олон агшин зуур таг болсноо уухай хадуулаад явчихав. За ингээд нөгөөх агуу илбэчин, шидтэн маань энэ уухайн дунд мориндоо чирэгдэж үхдэг байж дээ. Морин тойруулгыг дахин нэг тойртол гай юу, аз уу, мэдэхгүй, өнөөх унахдаа хагарсан торх морины хөлөөр тээ дээр хөөрсөнөө буухдаа яг морины маань толгойд очоод углагдчихдаг байна шүү. Морь тэр чигтээ морин тойруулгын хашааг зад дайраад тэртээд сүүхийх аглаг уулсын зүг чигээрээ давхиуллаа. Араасаа бөөрөөрөө унасан тэрэг чирч яваа болохоор бөөн тоос, утаан сүүлтэй гэж байгаа. Харин би мориныхоо хөмөлдрөгөөс зуурсан чигтээ чирэгдэж явахдаа ард үлдсэн олны гайхаж, бахархсан нүдийг тодоос тод харж байв. Тэд намайг үнэхээрийн агуу ид шидтэн гэдэгт итгэцгээжээ. Ганц хоёр наалдас нь төмөр бүснийхээ дээгүүр сэртийсэн эвдэрхий торх толгойдоо угласан морь маань тэдний нүдэнд арван хоёр салаа эвэр бүхий буга болон харагдсаныг, араас минь ханаран боссон их тоос шороо сүүн зам болон харагдсаныг ч мэдэж байв.

Хамгийн сонирхолтой нь мөдхөн өнөөх асгарсан хар чулуудыг Шидтэний чулуу, хишиг хэмээн бөхийн цацсан боорцог булаалддаг шиг бүгдээр дайран орж, булаалдан, бужигналдана гэдгийг ч би мэдэж байлаа. Наран мөнхөд гийсэн нам гүм ойн дундах аялгуут бяцхан горхины тэр чулууд энэ мунхарсан олондоо бол бурхны бэлэг л дээ. Тахиж шүтээд явбал тархи оюунд нь гэрэл гэгээ өгч ч магад юм.

Харин эзэн захирагч их талын дунд тоос манаруулан алсарч яваа миний араас ёжтой хүйтнээр мушийсхийсэн нь нэг л зэвүүн бөгөөд нууцлаг байлаа.

# # Read more! #

Monday, June 10, 2013

Би зүүдлээд л байгаа

Би уг нь их л зүүдлээд байгаа. Зүүдээ бичиж амжихгүй байна. Ойрд улс төржөөд, зүүд хүртэл улс төржөөд байх боллоо. ккк

# # Read more! #

Я. Кавабата "Гал өөд явах тэр минь"

 Заа, зүүдчинд зориулсан бас нэг бичлэг олоод ирлээ.

Кавабата Ясүнаригийн алдартай "Алгын чинээ өгүүллэгүүд" түүврээс Зүүдчинд зориулж орчуулав :)

 Я. Кавабата "Гал өөд явах тэр минь"
 Орчуулга: Сүрэн

  Холоо, нуурын ус бүдэг гэрэлтэнэ. Хуучин цэцэрлэгийн өмхийрсөн устай цөөрмийг сартай шөнө харж буй мэт өнгөтэй ажээ. Нуурын цаад эргийн төгөл чимээгүй шатаж байлаа. Бадарсан галын тойрог харсаар байтал тэлж өргөжив. Ойн түймэр бололтой. Нуурын эргээр тоглоомон юм шиг хурдлах галын машин усны толионд тод тусна.
  Уулын бэлийг харлуулан хүмүүсийн цуваа зогсоо зайгүй дээш өгсөж ирнэ. Анзаартал, эргэн тойрны агаар чимээгүй, хатсан аятай гэрэлтэнэ. Тэртээ уулын хормой дахь хот тэр аяараа улаан галын далай.
  Бүсгүй олон хүмүүсийг эвтэйхэн зөрж өнгөрөөд ганцаар доош уруудна. Уулын бэлийг тэр ганцаараа уруудаж явна. Дуу чимээ огт үгүй, сонин нам гүм ертөнц.
  Галын далай өөд шулуун явах түүнийг хараад миний дотор давчдав. Тэр үед үгээр биш ч гэлээ түүний сэтгэлтэй ийнхүү ярилцсан билээ.
  - Чи яагаад ганцаараа уруудна вэ? Шатаж үхмээр байна уу?
  - Үгүй, би үхэхийг хүсээгүй. Гэхдээ баруун талд таны гэр байгаа. Тийм учраас би зүүн зүг рүү явна.
  Харах барааг галын дөл эзэгнэн дүрэлзэх ахуйд ганц хар цэг - түүний дүрс нүдийг минь хатгах адил өвтгөхөд би сэрэв. Нүдний булангаар нулимс урсаж байлаа.
  Миний гэрийн зүг алхахыг ч үл хүснэ гэж хэлэхийг нь би хэдийнээ мэдэж байжээ. Гэвч түүний юу гэж бодох нь хамаагүй. Гагцхүү, би өөрийгөө хүчлэн түүний сэтгэл хөндийрч хөрсөнтэй эвлэрсэн дүр эсгэж байсан ч сэтгэлийнх нь хаа нэгтээ, намайг гэх ганц дусал үлдсэн хэмээн бодож явахыг хүссэн билээ. Түүний бодит хүсэл сэтгэлтэй огт холбоогүй, өөрийн дураар ийнхүү бодохыг зорьсон юм. Өөрийнхөө эл байдлыг шорвогоор шоолсон ч гэлээ нууцхан энэ горьдлогоо амьд үлдээхийг хүссэн билээ.
  Гэтэл ийм зүүд зүүдлэнэ гэдэг түүнд намайг гэх ширхэг ч сэтгэл үлдээгүй гэж би өөрөө, сэтгэлийнхээ өнцөг булан бүрээр итгэчихсэн хэрэг үү?
  Зүүд гэдэг миний сэтгэл. Зүүдэн дэх түүний сэтгэл нь, миний ургуулсан түүний сэтгэл. Миний л сэтгэл юм. Мөн зүүдний сэтгэлд бардам зан, нэрэлхүү араншин үгүй билээ. 
  Ийнхүү бодон гунигт автав.
  (1924)
Эх сурвалж: http://surensuren.blogspot.com/

# # Read more! #

Wednesday, June 5, 2013

Зүүдчинд зориулсан зүүдний бичээс

Нэлээд дээрийн бичлэг олоод ирлээ.

Зүүдчин анд аа, чиний үлдээсэн бичиглэлийг уншаад ихэд цочирдон орондоо орсон билээ. "Хулгайд алдчихаж" гэсэн айдас л намайг тойрон эргэлдэнэ. Тэгээд өнөөх зүүдээ мартагнасан өдрөөс хойшхи бүх нойроо нэгжиж үзээд нэгийг нь ч нэхэн санаж чадсангүйдээ харамсаад "Заавал эрж олно доо" хэмээн шийдээд хөнжилдөө гүн шурган нойрсов. Хэдэн жилийн өмнө нэг танил бөө минь надад "Би чиний зүүдийг сандаана. Айх хэрэггүй шүү. Өөрийнхөө зөн совинг дагаад хийх гэснээ хийгээрэй" гэж хэлж байсныг л санаад байлаа. Тэр нөхөр зүүдэнд минь ирж, урт үсээ задлан нүүр лүү тонгойж, үр хүүхдүүдийн минь өрөөний үүдээр сэлгүүцэж эхлэхэд би зүүдэндээ түүнтэй хэрэлдэж байсан юм. "Чи хүүхдүүдийн өрөө рүү л битгий ороорой" гэж эсэргүүцсэн хэдий ч би босож, түүнийг зогсоож дийлэхгүй байгаагаа ойлгож байв. Тэр мөчийг нэхэн санаад "Арай тэр золиг аваад явчихсан юм биш биз дээ" гэсэн харыг дэрэн дороо лавхан шургуулж аваад нойрсов.

Одоо энэ бүхнийг бичиж суугаа нь өнгөрсөн шөнийг нүдэндээ тов тодорхой харж байгаадаа баярласных гэж тааж байгаа биз дээ, хонгор оо. Ингэсэн юм аа.

Би хэзээ ч хулгай хийх тухай бодолд автаж, гүйцэлдүүлж байсан удаагүй. Нэг удаа нагац эгчийн тушаалаар нагац ахын өмдний халааснаас ширхэг тамхи хулгайлахдаа учиргүй чичирч, айн дагжиж байсан тэр мэдрэмж зүүдэнд дахин босож ирэв. Би дунд сургуулийнхаа урт хонгилоор алхаж явах юм. Ангийн багштайгаа хэдэн үг солиод зөрж өнгөрөхдөө сургуулийн хананд суурилуулсан нэгэн хайрцагнаас ямар нэгэн зүйл сэмхэн авчихав. Яг юу болохыг одоо бол хэлж мэдэхгүй байна. Нэг тийм хүүхдүүдийн хадгалдаг зэвэрсэн хэрнээ эртээ урьдын цагт эрээлэн будсан байж мэдэх жижигхэн төмөр хайрцагтай зүйл байсан. Тэрнийгээ сургуулиас авч гарахаар алхаж явахдаа таазанд камер байгааг анзаарав. Гэсэн ч юу ч болоогүй мэт хаалга руу дөхөж явтал ашгүй хонх дуугарч хүүхдүүд шаагилдан гарч ирсэнээр би үүдээр амар тайван нэвтэрч гарлаа. Тэндээс гараад нөхөртэйгээ тааралдаж байна. Тэгээд өнөөхдөө хайрцагтай юм аа дамжуулж өгөөд "Маш чухал юм шүү, сайн хадгалж байгаарай. Битгий нээж үзээрэй" гэж аминчлан шивнэж байх юм. Бодвол хамгийн их итгэдэг хүндээ л хадгалуулж санаа амарч байгаа бололтой. Тэгээд сургуулиа нар зөв яг бүтэн тойрсон. Чухам ямар шаардлагаар, ямар зорилгоор тийм үйлдэл хийснээ хэлж мэдэхгүй байна. Ингээд дараагийн хонхны дуугаар эргэн дотогш орлоо.

Тэнд би олон сонирхолтой адал явдалтайгаа учирсан. Манай сургуулийн өргөтгөл уртын урт хонгил байдаг юм. Гэрэл нь бүдэгхэн. Тэр хонгилоор ямар нэгэн гэрлэлтийн бүртгэл хариуцсан ажилтныг хайсаар яваад нэгэн мухрын өрөөнд очлоо. Нэг сонин бор дээлтэй, үе тэнгийн залуу диван дээр налайгаад хэвтэж байв. Би тэр үед л надтай нэг эмэгтэй хүн хамт яваад байгааг анзаарсан юм. Бид хоёрыг харсан дээлтэй эр огло харайн босоод их л намжиртайгаар сээтэн хаях зуураа бичиг цаасаа эрж онгичино. Гаднаас хэн нэг нь орж ирэхэд мань эр хэсэг ярилцаж байснаа дахиад л диван дээрээ залхуурсан байртай хэвтээд өгөх аж. Би дотроо бухимдаж байна аа. Тэгээд "Хэдхэн үсэг тавиад л боллоо шүү дээ. Та дүү нарыг маань бүртгээд авчих л даа" гэж гуйж байхдаа би өөрийн дүү нарынхаа хэн нэгний гэрлэлтийг бүртгүүлэх гэж байгаагаа ойлгов. Мань эр цаг уях гэсэн байртай цааргалсаар байлаа. Гэтэл би бухимдахдаа тэндээс гарч явсаар нэгэн онгорхой хаалгаар яваад орчих нь тэр. Тэнд миний бага насны дурсамж болсон үеийн нөхөд минь бүгдээрээ сууцгааж байлаа. Би одоо ч тэд нарыг үргэлж тодхон зүүдэлдэг. Ямар нэгэн зүйлд тэр үедээ сэтгэл дундуур үлдсэн байх гэж боддог юм. Тиймээс л тэрнийгээ гүйцээх гэж тэдгээр нөхдийг эргэн эргэн зүүдлээд ч байдаг юм болов уу гэж хааяа өөрөө таамагладаг. Мэдээж тэр тааламжтай, сайхан мөчүүд тэр ангид орох үеэс эхлэсэн. Нууцхан ширтэлтүүд, нийлүүлсэн тохойноосоо цочwww.divaagin.blog.inet.mn ин сандарсан ариун сэтгэл, инээмсэглэл гээд л... Үүнээс цаашхыг дэлгэрэнгүй бичих хэрэггүй биз. Багш нэрээр минь дуудаж самбар дээрх асуултанд хариулахыг шаардах мөчид би сэрчихэв. Тэгээд "Сонин юм аа, зүүдэн дотроо зүүдэллээ гээд би Зүүдчинтэй ярьж байсан. Гэтэл сая бас зүүдлэхдээ хулгай хийж зүүдэлдэг байна шүү" гэж бодсоор өндийв. Хүүхдүүд ангид нам жимхэн болоод юу хэлэхийг минь хүлээнэ. Би гэнэт чангаар "Багш аа, та зүүдэн дотроо зүүдэлж үзсэн үү?" гэж асууж орхилоо. Би инээмсэглээд "Болороо минь, юугаа яриад унав аа. Энэ асуултанд хариул" гээд хэтэрхий сайн мэддэг сэдвийг маань онцлон хэлж байх юм. Би тас зөрөхөөр шийдээд эхлээд миний асуултанд хариулахыг шаардана. Багш хариулсан эсэхийг мэдэхгүй ч тэр гэнэт ангийн хаалга нээснээ "Энэ хайрцагт байсан юм хааччихав аа?" гэж сүртэйгээр асуухад би жинхэнээсээ сэрчихэв.

Харин одоо тэдгээрийг тааламжтайгаар нэхэн санаад чамд зориулан буулгаж байна. Баярлалаа, анд аа. Алдсанаа буцаагаад авчихлаа. Гэхдээ энэ бүхний ард олон асуулт үлдэж байна. Амьдралдаа зүүдлэхгүйгээр нэг ч шөнийг өнгөрүүлж үзээгүй би яагаад гэнэт бүтэн сарын турш зүүдлэлгүй хоносон. Бүгдийг санадаг байсан хэрнээ яагаад нэгийг ч санахаа больсон. Чиний хэлсэнээр хэн нэг нь хулгайлчихсан юм бол би яагаад өөрөө буцааж авахдаа хулгайн аргаар авсан гээд л... Тайлалыг нь хоёулаа эрж олноо хөө. Ийм сэдэв үргэлж сонирхолыг минь татдаг.

www.divaagin.blog.inet.mn

# # Read more! #

Friday, May 3, 2013

ТЭНЭГ ХҮНЛЭГ ҮЗЭЛ ГЭЖ БАС БАЙХ ЮМ ДАА...


Нэг ийм зүүд зүүдлэв.
Намайг нэг хаан хатан хоёр урьж байх юм. Европ зүгийнх бололтой.
Миний хувьд юм таадаг, одоо энэ “Зөн билгийн тулаан” нэвтрүүлэгт ороод байдаг нөхдүүдийн нэг өрөөсөн дугуй бололтой дог. Юу гэвэл эцэг эхээ олохоо байгаад төөрчихсөн хүүхдүүдийг эцэг эхийг нь олоод, гэрийг нь олоод өгдөг, ийн алдалгүй олдгоороо нэлээд сайн нэр олсон бололтой. Тэр хаан хатан хоёр надаас ийм зүйл хүсжээ. Тэдний улсад гэр орноо, аав ээжээ олохоо больчихсон маш олон тэнэмэл, гудамжны хүүхэд, хүн байгаа юм байна. Тэгээд надаар тэр олон орон гэргүй хүмүүсийг гэр орондоо очиход нь туслах, эцэг эхгүй гудамжаар тэнүүчлэх жаалуудыг эцэг эхээ олоход нь туслах ажил хийлгэх гэнэ. Надад багагүй шан өгнө гэнэ.
Би “Үгүй” л гэлээ.
Хуурамч хүнлэг үзэл гэж байдаг. Ийм хуурамч хүнлэг үзэл хортой. Харин тэнэг хүнлэг үзэл гэж бас байж болох юм байна. Ийм тэнэг хүнлэг үзэл бүр ч эмгэнэлтэй хортой байж болох юм байна.
Тэр орон гэргүй тэнэмэл хүмүүс яагаад тийн яваагийн үнэн мөн чанарыг тэр хаан, хатан хоёр ер огт харахгүй, зүгээр л гэрээсээ, эцэг эхээсээ төөрчихсөн тул тийн гудамжных болсон гэж ойлгож буй бол түүн шиг тэнэглэл алга. Нөгөө нэг онигоо байдаг даа. ТВ-ээр хүүхдүүд өлсгөлөнгөөр үхэж буй тухай мэдээ харсан саятны охин их гайхаж, “Тэд яагаад үхээд байгаа юм бэ?. Хоолоо яагаад иддэггүй юм бэ?” гэсэн шиг...
Аливаа үзэгдлийн мөн чанарыг олж хараагүй байж хүнлэг үйл хийх гэж зүтгэх нь огтоос хүнлэг үзэл биш бөгөөд харин ч доог тохуу, доромжлол болдог байна. Яг иймэрхүү сэтгэлгээний хэв төрх бидний зүүдэнд биш харин бодит амьдрал дээр, бүр миний монголд маань эргэн тойронд зөндөө болж байгаа юм биш үү, Хараад байхад. Энэ Элбэгээгээс авхуулаад л...
Сэрээд орондоо иймэрхүү юм бодож жаал хэвтэв.

# # Read more! #