Орчлонгоор дүүрэн өрөөсөн оймс...

Сэрүүлэг тачигнаад л, тачигнаад л байх шиг байсан, за босно доо, одоо л босье гэж нойрондоо хоргодсоор, нэг өндийх гэж, босох гэж, нүдээ нээх гэж оролдсоор байгаад хичнээн ч өдөр сарыг өнгөрөөчихөв өө। Арай гэж нэг юм орноосоо босоход толгой эргээд гуйваж байна аа। Цаг аль хэдийнэ өнгөрөөд, хичээлээсээ лавтай хоцорч таарлаа। Дөнгөж эхэлж байгаа хичээлд анхнаасаа л ингээд хоцроод эхэлбэл өнгөрсөн жилийнх шигээ хөөгднөө гэсэн үг, тэгээд дахиад шанс байхгүй болж, дэвтэр номоо тэврээд эх орон руугаа гүйгээд, буцах замын зардалгүй хүн чинь одоо хоёр зээрдээрээ л явж таарна даа... Яаж шуухан тэр Номхон гэдэг далайг нь гатална аа... Цагтаа тулахаар яг номхон байж харагдаач... Намайг, хөөрхий минь энэ муу нэг ядарсан монгол, агаар тэнгэрээр нисч чадахгүй болчихоод л өөрийнхөө өртөггүй унаагаар нутаг гүйж, зуларч яваа юм гэж огтхон ч өрөвдөхгүйгээр бол юу ч болоогүй юм шиг хэнэггүй царайлж байгаад л ганцхан ХҮҮП гэчихнэ дээ। Яаран сандран хувцаслаад гарах гэтэл.... Гэтэл өрөөсөн оймс маань алга। Ядарлаа ядарлаа гэхэд арай ч өрөөсөн оймстой хичээлдээ явалтай биш дээ। Орон доогуур, шакафанд, номын шургуулганд..., гээд өрөөндөө байх бүхнийг онгичоод онгичоод олдоггүй, онгичсон бүхнээс маань өч төчнөөн оймснууд гарч ирэх атлаа, бүгдээрээ өөр өөр юм, тэднийг авч ардаа шидэлсээр байтал өрөөгөөр маань дүүрэн л өрөөсөн оймснууд болчихлоо। Өрөөнөөсөө гартал коридороор дүүрэн оймснууд хөглөрч байх юм, бас бүгдээрээ өрөөсөн, гарт маань байгаатай таарах нь нэг ч үгүй, цаашлаад явтал ОО-ийн өрөө, коридор, ливинг рүүм, гал тогоо, харанхуй өрөө, ер байдаг бүгдээр дүүрэн өрөөсөн оймснууд... ширээ сандал, плитка, ТВ дээр хүртэл өрөөсөн оймнууд намирч байх юм। Тэдэн дотроос өрөөсөн оймсоо хайж, бүгдийг нь нэг бүрчлэн цөхрөнгөө бартал эргүүлж үзээд олсонгүй। Гартаа ганц оймсоо чирээд гадагш гартал үүдэн дээрх арцны бут, том ногоон гацуур шинэ жилийн гоёлоо зүүчихсэн мэт өнгө өнгийн өрөөсөн оймснуудаар гоёчихож। Намирах нь намирч, салбагнах нь салбагнаж байх юм। Явган зам, зүлэг, айлын цохны тавцан, граашын дээвэр, машиныг маань хүртэл өрөөсөн оймснууд дарчихаж॥ Цаашлуулаад харвал машин замууд, гудамны цаадах урт саарал стореж хүртэл эрээн алаг болтолоо оймсоор даруулчихажээ॥ Түүний цаана байх Best Buy дэлгүүрийн реклам хүртэл оймс болчихож॥ Цааш явахын ч шаардлага алга। Энэ орчлон ертөнц бүхлээрээ өрөөсөн оймнуудаар дүүрчихсэн гэдэг нь ойлгомжтой। Ийм замбараагүй юман дотроос чинь би яаж өрөөсөн оймсоо олох юм бэ? Таминь ээ. Ёстой галзуурмаар юм... Би цөхөрч байна, миний тэнхээ тамир барагдаж буй бололтой, нэг юм салганан санжигнасаар хаашаа ч юм хэд алхаснаа, за, төвөг, төвөг, эргээд орон нээрээ нам унаад өгөх шиг зөв шийдвэр алга гэж бодогдоод буцаад орлуугаа... Нээрээ, заримдаа энэ орчлонгийн ааш нь олдохгүй үнээр зовоочих юм аа. Энэ удаа яг л янаглан хорлолоо шүү. Тэгээд энэ зүүд л байгаасай даа гэсэн шүү горьдлогыг нэг муухан шүүрч тэвэрсэн болоод дэрэнлүү муу толгойгоо чулуудчихав...

#