Дурлалын цэцэгс анхилам дэлбээгээ дэлгэнхэн байж, би мэдсэнгүй
Дуулим хорвоо хайрын уянгыг тэнгэрийн бошгоор аялан байж, би мэдсэнгүй
.
Даамай гэнэхэн сэтгэлээр бидэн бие биедээ дассан байж, би мэдсэнгүй
Дахин эргэхгүй хайрын хавар дэргэд минь ирчихээд нялхран байж, би мэдсэнгүй
.
Сунгасан гарыг чинь ч тосолгүй, чамаас салан одохдоо ч би мэдсэнгүй
Сувдан үрэл харцанд чинь бөнжигнөхөд гайхан зогсознохдоо ч би мэдсэнгүй
.
Зүрхэнд минь чи нэгэнт байраа олон төвхнөсөнийг ч би мэдсэнгүй
Зүүдэнд минь чиний харц хайр нэхэн мэлмэрэхийг ч би мэдсэнгүй ээ
.
Чамаас салан одсон тэр хормоос хойш хичнээн ч өдрүүд урсав..
Царай барайн үлдсэнийг чинь санахад зүрхэнд мэс хүрэх шиг ээ, би мэдсэнгүй
.
Анзааралгүй гишгэчээд өнгөрсөн хайрын хаврын цэцэгс
Ахин дэлбээлдэг юм уу?, тэнгэр минь надад хэлээч, би мэдсэнгүй
.
Гунихарсан сэтгэлийг чинь би одоо юугаараа нөхдөг билээ?
Гуйж сөхчин унавч цагийн эрхээр сэдэрсэн байвал яанам, би мэдсэнгүй
.
Уулзал үгүй чи надаас эгнэгт нүүр буруулсан бол би хаачих билээ?
Увиагүй зангийнхаа горыг эдлэн шаналанг үүрд тэврэх хувьтай гэж үү? би мэдсэнгүй
.
Салан одсон тэрхэн хоромд нүдэнд чинь нулимс тунарч байсансан...
Санаж сэхээрээд одоо гиншихэд Навой минь, миний зүрх цусаар уйлах шиг ээ, би мэдсэнгүй дээ...
...
1993.4.3
