- Насан өндөр болсон эзэн хаан цор ганц хүүтэй. Хүү нь эдгэрэшгүй өвчин тусаж эзэн хааны нүдэн дээр хүү нь үхэж байлаа, цорын ганц удам залгах хүү нь... Амьсгал хураах мөч нь улам дөхсөөр. Эмч нар түүнийг ямар найдлагагүй гэж хэлжээ. Эзэн хаан хүүгийнхээ дэргэд гурван хоног сахин сууж ахуйд түүний хүү үхэж байв, амьсгал бүр сүүлчийнх мэт үнэтэй бас хайран... Тэр өөрийн хүүдээ их хайртай, түүний биелүүлж амжаагүй бүхий л мөрөөдөл, итгэл найдвар түүн дээр байлаа... Өвгөн хаан уйлж хайлан, одоо юу ч хийж чадахгүйдээ өөрийн зүхэн хүүгийнхээ төлөө хийж болох бүгдийг хийсэн гэдгээ өөртөө итгүүлэхийг оролдох мэт гэрэвшин уйлж амандаа элдвийг өгүүлнэ... Нэг ч эм тус болохгүй, нэг оточ эмчилж чадахгүй, эдгэрэшгүй аймшигт өвчин. Тэр нэгэнт ӨНГӨРСӨН байлаа.
- Эзэн хаан хүүгийнхээ дэргэд суусаар байлаа. Тэгээд дөрөв дэх хоног дээр нь зүүрмэглэчихжээ. Тэр гурав хоног унтаагүй, хөөрхий хүүгээ бодон шаналсаар ядарсан, туйлдсан. Тэр з
үүдлэж байхын гэнэ. Зүүдэндээ олон орд харштай байх бөгөөд... дэлхий даяарыг захирсан агуу их эзэнт гүрнийг захирах бөгөөд... тэр ганцаараа ертөнцийг захирч байна... арван хоёр эрүүл саруул хүүтэй... тэдний оюун ухаан хүч чадал харьцуулашгүй юм... орд харшынх нь шал гишгүүр очир, маргадаар чимэглэгдсэн юм... тэр их жаргалтай байна... ямар ч зовлон гуниг байхгүй... Түүнийг унтаж байхад нь хүү нь нас барж, эхнэр нь чангаар цурхиран уйлж гэнэ. Түүний зүүд тасалдан, өмнөө байгаа цогцсыг харж гэнэ. Тэр тэрүүхэн хоромд нөгөө зүүднийхээ нөлөөн доор байлаа... орд харшууд бүдгэрэв, наранд гялалзан харагдаг алтан харшууд... хүч чадал, эрүүл мэнд, үзэмж төгс арван хоёр хүү, тэр зүүдэнд бий болсон баяр баясгалангын сүүлчийн гялбааг харж байлаа. Гэтэл түүний хүү түрүүхэн үхчигдэг. Бүгд уйлаад л хашгиралдан үймэж байв.
- Эзэн хаан бүүр балмагдаж орхилоо. Тэр юм бодож чадахгүй байв. Нэгэн эгшинд гайхаш тасран, эхнэр нь түүнийг солиорчихоогүй байгаа гэж бодов, яагаад гэвэл түүний нүдэнд нулимс байсангүй, тэр уйлахгүй байв, яаж ч гуниг зовлонгоо гаргасангүй, ямар ч хүнд хэцүү байдал үзүүлсэнгүй. Эхнэр нь айн нөхрөө сэгсрэн:
Яасан бэ? - гэж асуусан
- Хүүгийнх нь үхэл түүнийг маш их зовоохыг тэр мэдэж байлаа. Тэр: "Яанаа, энэ лав галзуурчихсан байхаа!! Ухаангүй байгаа юм болов уу? Хэл яриа байхгүй болчихов уу? " гэж бодов. Тэгээд тэр:
Ямар нэг юм хэлээч! - гэлээ
- Гэтэл эзэн хаан инээд алдав. Тэр:
- Би нэг агуу диллемын өмнө байна: хэний хойноос гашуудах ёстой юм бэ? Тун саяхан надад арван хоёр залуу хүү байлаа, алтан орд харш байлаа, янз бүрийн жаргал цэнгэлүүд байлаа. Гэтэл энэ бүхэн нэг агшинд л алга болов. Би үүний хойнооё уйлах ёстой юм уу, эсвэл сая нас барчихсан хүүгийнхээ хойноос уйлах ёстой юм уу? Яагаад гэвэл, надад тэр арван хоёр хүү байхад би энд бас хүүтэйгээ мартчихсан байсан. Одоо би энэ хүүтэйгээ байхлаараа тэр арван хоёр хүүгээ мартаж байна.
Үнэн нь аль юм бэ? - гэв...
By ADN.
http://www.facebook.com/bilgvn
Facebook-ээс авав
