ЧИНИЙ ҮГҮЙ ОН ЖИЛҮҮДЭД БИ...

Чиний үгүй он жилүүдэд би...
Сиймэн навчис эргэлдэхэд дэгэн дэрвэсэн
Сэмжин үүлс нүүдэллэхэд дэгэлзэн гүйсэн
Нүүдлээс гээгдсэн ганганагч ганц галуу байлаа...
Цасан бударч, жавар тачигнаад 
Цан татаж, нуур тэшихэд
Цахираа өнчин ганганаанд минь 
Цаг хугацаа гацсан мэт байлаа...
Чиний үгүй он жилүүдэд би...
...
Он жилүүд гэвч улиран улирсаар л байж... 
Ор үгүй хоосныг ойлгож, огт үгүйг мэдэрч
Охь ганцаар гэдэгтээ эргэлзэхийг байж 
Орж гарч, уйлж дуулж, 
Олонтой бужигнаж, бас гиюүрэн тэнэж
Онож алдаж тэссээр л байсан ч
Орь дуун минь харин тамирдан суларсаар байж
Орчлонгийн хэвд таараагүй даль живэр минь хугарчихаж...
Санчиганд минь уулсын цас тогтоод
Санаанд минь хорвоогийн гуниг хургаад
Сарны туяанд дуу аялан суудгаа мартаад
Саяны хийгээд өнийн явдлыг ч ялгахаа байж ээ
Тийм л олон он жилүүд улирааж
Тийм ихээр дуудан дуудан ганганаж ээ...
...
Чиний эзгүй тэр он жилүүд улирч одоод
Чиний дүр зэрэглээн дундаас тодроод
"Чи минь" гэх дуу чинь яруухан сонсогдоход 
Чи намайг олохооргүй болчихсон байх юм
Хаврын цас болон хайлаад 
Чиний гишгэсэн мөрд шингэчихэж би
Намрын шувуу болоод 
Чиний явсан зүг зөрөөд одчихож би
Элсэн ширхэг болоод 
Салхинд хийсэн сарничихаж би
Эртний хүн чулуу болоод 
Сарны хүйтэн туяан дор хөшчихөж би
Чиний үгүй он жилүүдэд би
Сэрэмгүй зүүдэндээ л найдаж байсан минь
Зүүд чигтээ үлдчихэж...
Чиний үгүй тэр он жилүүдэд
Зүрх минь үлдчихэж...

#